رواية بشړي ويامان

وفى يوم هو راجع من دروسه باباه بينادى عليه
مازن نعم يابابا
باباها هو مين اللى كان معاك ده
مازن ده سمير ابن حارس الفيلا اللى جنبنا
باباه. وانت تكلمه بتاع اييه هو انت متعرفش انت مين
مازن بابا ده زميلى فى المدرسه والدروس
باباه بس انت حاجه وهو حاجه تاتيه اول واخر مره اشوفك تمشى معاه اللى زى سمير وغيرهم من طبقتهم دى دووول مخلوقين علشان يشتغلوا عندنا مش نصاحبهم فاهم انت ابن سفير هو ابوه غفير لو كلمك اقوله كده انا ابويا سفير انت ابوك غفير فاهم ولا اوعى تقل من نفسك وتساوى نفسك بالاشكال دى

باك
انت غلط ياسيادة السفير من تواضع لله رفعه انتى خليتنى ابص للناس من فوق ومن قوق اووووى انت فاكر سمير لما قلتله كده شفت دموعه نازله كسرت نفسه والعيال اللى من نفس عينتى ضحكوا عليه وزى ماعملت مع سمير بالظبط عملته مع مريم كسرتها وتعبتها معايا وقولتلها كلام ېحرق ډمها انا مقدرش اقولك مش مسامحك لا انا الغلطان لانى كبيير كفاية ايام سمير كنت صغير بس دلوقتي لا تمديت فى الغلط 
مازن اتكلم كتيييير ومره واحده اختفى ومحدش يعرف هو راح فين
عدى حوالى اسبوع مريم رجعت الكليه ومايا ومنى ونورا معاها وكمان راحوا زارو هنا زوجة الدكتور اسر وهنا كانت مبسوطه بيهم وفرحانه بوجودهم ومريم رجعت تهزر وتضحك بس دكتور اسر خد باله ان عيونه حزينه قالها مريم تعالى عايزك فى حاجه 
مريم خرجت وراه واسر بيقولها مالك 
مريم مازن مختفى
اسر ده المفروض تكونى مبسوطه
مريم كنت فاكره كده بس لا قلبى وجعنى وحاسه بزعل مايا ومامته حاسه ان انا السبب
اسر وانتى السبب ولا غروره وعجرفته
مريم والله انا ماعارفه
اسر هسالك سؤال واحد ومن بعد اجابتك عليه هقولك تعملى اييه
مريم اييه هو
اسر لو رجع بيكى الزمن ومايا تعبت واحتاجت ډم هتتبرعى ولا مش هتتبرعى وكل حاجه تحصلك مع مازن زى اللى انتى عشتيه
مريم هتبرع واعيش اللى عيشته لانه كله مكتوب
اسر. تمام كده مازن يرجعلك ركزى انتى فى امتحاناتك كلها شهر وهتبدائى الامتحانات وكمان شهر